ప్రధాన కంటెంట్‌కు దాటవేయి

పోస్ట్‌లు

2022లోని పోస్ట్‌లను చూపుతోంది

చిరు అలలపై

          లేలేత సూర్యకిరణాలు చిరుచిరు అలలపై తేలియాడుతూ కృష్ణమ్మ పాదాలను సున్నితంగా తాకుతూ గిలిగింతలు పెడుతున్న దృశ్యం... వెండికాంతులీనుతున్న ఉషోదయ కిరణాలు తాకిడికి చిన్నిచిన్ని చేపపిల్లలు బంగారు వర్ణంలో మెరిసిపోయే దృశ్యం... తటిల్లున మనసును పరవశింపజేసింది నేనూ ఒక చేపపిల్లనై చెంగుచెంగున గంతులు వేస్తూ రంగురంగుల చిత్రాన్ని లిఖించితి ఆశ్వాదించే మనసుంటే ప్రకృతిని బంధించే మనోనేత్రం నీవైతే... ప్రతి క్షణమూ ఓ అద్భుతమే మనో ఫలకంపై  అద్దిన రంగుల చిత్రమే... (ఒక ఫ్రెండ్ భావనకు నా కవనం. ఆ భావ విపంచికి కృతజ్ఞతలతో....) - రాజాబాబు కంచర్ల 27-07-2022

మనిషి గుండె

జీవితంలో ఎన్నో మమతలు... ప్రేమానురాగాలు ఉద్రేకాలు... ఉద్వేగాలు ఒకదానికొకటి పెనవేసుకొని వుంటాయి కొన్ని నమ్మకాలు... కొన్ని అభిప్రాయాలు కొన్నిసార్లు  వాటన్నింటినీ తుచ్ఛమైనవిగా భ్రమింపజేస్తాయి ఆయా భ్రమల నుంచి బయటపడి... వాటి విలువ తెలుసుకోడానికి కొంత సమయం పడుతుంది కానీ... కాలం కారుమేఘంలా కమ్ముుంది వాసంతసమీరంలా ఉత్తేజపరుస్తుంది తింటున్న మంచి తిండి కట్టుకునే విలువైన గుడ్డలు కళ్లముందు కదలాడే సొమ్ములు పదిమందీ కట్టబెట్టే గౌరవము... జీవితాన్ని సుఖమయం చేస్తుంది అయితే... జీవితం అంతటితో ఆగిపోతుందా...? ఈ సౌకర్యాలన్నీ యిచ్చే ఉద్రేకాలు, సుఖాల సంగతేంటి? పెనవేసుకున్న ప్రేమానుభవాల మాటేమిటి? అలవాటైన సుఖానుభవాల చెర నుంచి విడుదలవడం అంత తేలికైన పనేనా? ఎంత తలనిండా పనులతో సతమతమయ్యే మనిషికైనా కొన్ని సందర్భాలుంటాయి.. ఉద్రేకాలు... ఉద్వేగాలు... కోర్కెలను నెగడులా మండిస్తాయి అంతా బావుందనుకునే భావాన్ని కోర్కెల మంటల్లో కాల్చివేస్తుంటాయి కమ్మిన కారుమేఘాల నుంచి ఉద్రేకాల ఒత్తిడి నుంచి... మండే కోర్కెల సెగ నుంచి... గుండెల నిండా ఎగసిపడే ఉద్రేకాల ఉద్వేగం నుంచి పిడికెడు గుండె ఎంతకాలం తట్టుకోగలదో మరి...!! ఎంతయినా మనిషి గుండె ...

ప్రేమబంధం

  చోటు ఒక్కటి కాకపోవచ్చు... మనసులెప్పుడూ కలిసే వుంటాయి ఏక తనువుగా ఏక మనస్కులై పెనవేసుకొన్న బంధమై ఎప్పుడూ కలిసే వుంటారు కళ్లు వేరు కావొచ్చు... ఆ కళ్లు కనే కల ఒక్కటే... ఆ కళ్లలో జాలువారే ప్రేమ ఒక్కటే... తనువులు వేరే కావొచ్చు... మనసులెప్పుడూ ఒక్కటే... ఆలోచనలూ ఒక్కటే... ఊపిరీ ఒక్కటే... ఈ బంధం... ఈ ప్రేమ... ఈ మనసులు ఎప్పటికీ ఒక్కటే... 20-06-2022

పరాజితులై నా భాషనే అనుకరించారు - చలం

 

నేనిక లేనని తెలిశాక... - రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్

 నేనిక లేనని తెలిశాక... నేనిక లేనని తెలిశాక విషాదాశ్రులను వర్షిస్తాయి నీ కళ్ళు.. కానీ నేస్తం అది నా కంట పడదు! ఆ విలాపమేదో ఇపుడే నా సమక్షంలోనే కానిస్తే పోలా! నీవు పంపించే పుష్పగుచ్ఛాలను నా పార్ధివదేహం ఎలా చూడ గలదు? అందుకే… అవేవో ఇప్పుడే పంప రాదా! నా గురించి నాలుగు మంచి మాటలు పలుకుతావ్ కానీ అవి నా చెవిన పడవు.. అందుకే ఆ మెచ్చేదేదో ఇపుడే మెచ్చుకో ! నేనంటూ మిగలని నాడు నా తప్పులు క్షమిస్తావు నువ్వు ! కానీ నాకా సంగతి తెలీదు.. అదేదో ఇపుడే క్షమించేస్తే పోలా?! నన్ను కోల్పోయిన లోటు నీకు కష్టంగా తోస్తుంది కానీ అది నాకెలా తెలుస్తుంది? అందుకని ఇప్పుడే కలిసి కూర్చుందాం కాసేపైనా ! నాతో మరింత సమయం గడిపి ఉండాల్సిందని నీకనిపిస్తుంది అదేదో ఇప్పుడే గడపరాదూ! సానుభూతి తెలపడానికి నా ఇంటి వైపు అడుగులు వేస్తావ్.. నా మరణ వార్త విన్నాక! సంవత్సరాలుగా మనం ఏం మాట్లాడుకున్నామని? ఇప్పుడే నావైపు చూడు, నాతో మాట్లాడు, బదులు పలుకు!   - రవీంద్రనాథ్ ఠాగూర్

ఆలోచించు...

 ‘‘ఎదుటివాని స్థానంలో వుండి ఆలోచించు... తన హృదయంలో జరిగే సంఘర్షణ ఏమిటో అర్థమౌతుంది’’ అంటాడో రచయిత. కానీ.... ఆలోచించాలి కదా...!

నిద్రలేని రాత్రులు

 మనసు నిండా ప్రేమ వున్నవారికి గుండె నిండా బాధ నిద్రలేని రాత్రులు కచ్చితంగా వుంటాయి...

చివరకు మిగిలేది

మనసైన వారి నుంచి ప్రాధాన్యతను ఆశించడం తనకంటూ గుర్తింపు ఉండాలని భావించడం ఏ బంధంలోనైనా సర్వసాధారణం ప్రథమం లేకపోవచ్చు ద్వితీయ ప్రాధాన్యమూ లేకపోవచ్చు చివరి ప్రాధాన్యమైనా ఉంటుందని ఆశించవచ్చు కానీ, ప్రాధాన్యత లేనప్పుడు ఒక ఎంపికగా మారినప్పుడు ఆ స్థితిని వర్ణించడానికి అక్షరమాల చాలదేమో.. ... మనలోని తొందరపాటు గమనించి వారి ప్రాధాన్యతను గుర్తించండి  వారి ప్రేమను పొందాలని భావించి  మన హృదయాన్ని అందించే లోపు  వారు ఈ లోకంలోనే లేకపోతే ఆ బాధను వర్ణించడానికి  ఆ కన్నీటికి అడ్డుకట్ట వేయడానికి  మనసు పడే వేదన చల్లార్చడానికి  ఏ అక్షరాలు సరిపోవు  ఏ ఓదార్పులూ సాటిరావు  మనసున్న మనిషికి చివరిగా మిగిలేది  వేదన... తీరని ఆవేదనే ...  19 -06-2022